Widzę jak skacze w górę, obraca się wokoło siebie, pokazuje młodszemu nabytek i cieszy się zupełnie niezmącony tym czym ja od kilku dni nabijam sobie głowę.
Tylko mój mąż zauważa "głośno przełykane" łzy, uśmiecha się i wskazuje na dzieci. Wiem, że chce mi pokazać abym cieszyła się tym co jest teraz.
Wrzesień za pasem a za owym "wrześniem" kryje się wiele pytań.
Mój starszy syn rozpoczyna edukację w nowej klasie, ze względu na zdiagnozowany niedosłuch jestem pełna obaw, jak sobie poradzi z wyzwaniami tego roku szkolnego, czy proces edukacyjny nie będzie zakłócany, jaka będzie współpraca z nowym wychowawcą a raczej wychowawczyniami bo w jego nowej klasie funkcjonują dwie nauczycielki.
Z jednej strony się cieszę na zmianę otoczenia z drugiej jestem pełna obaw.
Nie ukrywam, że poprzedni rok dał ostro w kość i mnie i mojemu dziecku i to pod wieloma względami prócz tych, chyba najbardziej oczywistych jakimi jest edukowanie.
Jeżeli ktoś z was myśli, że załatwienie przeniesienia dziecka do równoległej klasy to przysłowiowy "pikuś" to jest w ogromnym błędzie, to cały szereg papierów do wypełnienia, orzeczeń, oświadczeń, w tym jeżdżenia i starania się załatwić to wszystko w jak najszybszym terminie, nawet jeżeli twojemu dziecku z racji dysfunkcji jaką posiada przysługuje miejsce w klasie integracyjnej, nie możesz być pewna niczego do samego końca.
Ale nie o tym miałam pisać...
Moi drodzy klasa integracyjna to nie klasa dla debili, to nie klasa dla dzieci słabszych a już z pewnością nie gorszych od tych, które są w pełni zdrowe.
Klasa integracyjna to zwyczajna klasa idąca takim samym programem nauczania jak inne klasy, ma "na wyposażeniu" dodatkowego nauczyciela wspierającego, to klasa mieszana z dziećmi zdrowymi i tymi, które posiadają jakąś z jednostek chorobowych/dysfunkcji. W przypadku gdyby takich klas w ogóle nie było mój syn musiałby edukować się w szkole dla dzieci głuchych i niedosłyszących a więc proszę zrozumieć, że jeżeli wasze dziecko jest w takiej klasie to nie kara, raczej pełna nauka tolerancji, ale w żaden sposób nie odbijająca się na jego edukacji.
Dlaczego o tym piszę?
Sama nie wiem, chyba dlatego... bo jestem przybita, bo pękam za każdym razem kiedy moje dziecko dotyka taka niesprawiedliwość, bo mi źle, bo mnie wkurza, że w XXI wieku mamy w naszym kraju ciemnogród!
Mój syn urodził się zdrowy, problemy które wniknęły są następstwem źle przeprowadzonego porodu albo leczeniem antybiotykami "ototoksycznymi" kiedy leżał w szpitalu jako noworodek.
Nic już na to nie poradzę, stało się i pozostało nam zaakceptować, to, że tak jest.
Co jakiś czas jednak dochodzą do mnie przykre uwagi.
Znowu jednak odbiegłam od tematu, cóż myślałam, że wiele się zmieniło że ludzie wykształceni, na stanowiskach, obyci z innymi ludźmi mają więcej "oleju" w głowie i w życiu nie powiedzieliby takiej głupoty!
Pełne "faux pas" w moim otoczeniu popełniło kilka osób.
Zanim dowiedzieli się o dysfunkcji mojego dziecka wygłosili w mojej obecności pełne przekonanie o tym, że klasa integracyjna to klasa gorsza pod wieloma względami, że ich dziecko nie będzie chodzić do TAKIEJ klasy, że to dla nich tak duży problem, że jeżeli się wydarzy, to z takowej klasy je natychmiastowo przepiszą...
Wtajemniczając was w szczegóły zdradzę, że największą głupotą tych osób jest fakt, że zapisywali swoje dzieci do SZKOŁY INTEGRACYJNEJ! To jak to? Zapisali je do szkoły dla gorszych?
Przykro mi się tego słuchało, na początku dopytywałam dlaczego tak sądzą w swojej naiwności wierzyłam, że u podłoża leżą inne powody niż brak tolerancji i obawa przed wytykaniem palcem.
Bo to właśnie powód moi drodzy!
Moje dziecko jest cudowne, rozwija się zupełnie identycznie jak wszystkie inne, jest gadatliwe, kocha rysować, ma tysiąc pytań i jeszcze więcej marzeń, lubi grać w piłkę, biegać i bardzo chce nauczyć się pływać jednak...
Mówi głośno, momentami wręcz krzyczy, co nie zawsze jest dobrze odbierane przez otoczenie, jest nadwrażliwe na ostre dźwięki, bywa, że błędnie interpretuje pytania dzieci lub dorosłych co też nie spotyka się ze zrozumieniem, myli podobnie brzmiące słowa, zdarza się, że jego wypowiedź jest monotonna, uboga w rozmaite słowa, ma problem z płynności wypowiedzi albo szybko kończy pod wpływem irytacji na brak zrozumienia, bywa że jest nadruchliwy, konieczne jest częste powtarzanie poleceń co otoczenie może interpretować jako brak reakcji/ignorancja dziecka na twoje prośby i polecenia co za tym idzie, nakładanie mu łatki dziecka niegrzecznego!
Dzieci z niedosłuchem szybciej się męczą, często boli je głowa ponieważ mózg działa na podwyższonych obrotach starając się zidentyfikować docierające bodźce dźwiękowe. Dzieci te mają skłonności do popadania w przygnębienie spowodowane brakiem zrozumienia przez otoczenie, często w siebie nie wierzą, mają tendencję do wycofywania się z otoczenia w którym nie są tolerowane, bywają drażliwe, złośliwe, niedojrzałe a wszystko to spowodowane tym, że ich aparat słuchowy i ośrodek w mózgu odpowiedzialny za prawidłowy odbiór informacji nie działają sprawnie.
Rozumiecie już moje obawy? Z czym się "je" moja codzienność?
Dla mnie moje dziecko jest najlepsze i najcudowniejsze. Przywykliśmy do tego, że jego świat jest odrobinę cichszy niż nasz! Rozumiem to, akceptuję, ale nie będziemy akceptować w żaden sposób jakiegokolwiek braku tolerancji innych osób!
Widzicie, daleka jestem od pisania na blogu o moich bolączkach, wolę pokazywać to co mnie cieszy, co sprawia i wam przyjemność, bo prościej pisze się o pasjach, radościach... ale nie wytrzymałam, złamały mnie słowa zwykłych ludzi, ludzi którzy mają tak ograniczone spojrzenie na życie, że prócz czubka swoich nosów nie widzą całej reszty.
Liczę, że niektórzy pomyślą po dziesięć razy nim zaczną wygłaszać swoje bzdurne poglądy na życie i otaczający nas świat, nim ocenią po stokroć niesprawiedliwie!
Nowy rok szkolny to nowe wyzwania i kolejne doświadczenia, oby nie były tylko negatywne i obym tym razem nie musiała stawać się generałem w walce o lepszy dzień, bo to męczy, bardzo...
