A ty masz tatuaż?

To uczucie ciężko byłoby nazwać bólem, to coś na granicy bólu i przyjemności.

Pamiętam, że syknęłam po ciuchu i odwróciłam się w drugą stronę. Gdzieś w mojej świadomości zapisało się pytanie "boli?". Pozostawiłam je bez odpowiedzi, tak dobrze się leżało, tak dobrze i spokojnie...
Nie minęła chwila a ból znowu przeorał moją rękę, tym razem był bardziej dokuczliwy, uniosłam brwi, lecz gdzieś do mojej głowy ponownie wdarło się błogie "jeszcze chwila"... ta chwila się przedłużała, za każdym razem kiedy chciałam podnieść powieki.

Nie wiem ile czasu minęło ale przypuszczalnie całkiem sporo. Kiedy wreszcie do mojej świadomości dotarł ostry śmiech dwóch urwisów postanowiłam wyrwać się z objęć Morfeusza i zacząć nowy dzień...

Takiej niespodzianki się jednak nie spodziewałam.
Chłopcy patrzyli na mnie z dziwnymi iskierkami w oczach.
Każdy rodzic zna ten błysk, ten specyficzny grymas na buźce, to cichutkie "hihi" wydostające się z uśmiechniętych usteczek. Mnie wystarczyło jedno spojrzenie by zrozumieć...

- O rany co to? - zapytałam zaskoczona
- no tatuaż - odpowiedział starszy
- dużo, dużo tatuazy* - zawtórował mu młody, spojrzałam na swoje nogi, pokryte teraz najróżniejszymi rysunkami, rąk też nie oszczędzili ale ponieważ się przebudzałam, dali sobie z nimi spokój.
- mamo, zrobiliśmy ci tatuaże, bo inne mamy mają a ty nie - wyjaśnił mi starszy syn
- a my cemy żebyś miała tatuaze* - dodał młodszy


Jak to miło z ich strony, jakże kochanych mam tych moich chłopców, dbają bym nie stała się outsiderem, dziwadłem które ludzie wytykają paluchami. Tak mnie kochają, że teraz wyglądam jak kosmita z niebieskimi nogami i rękami. Jak więc kiedyś spotkacie mnie z bazgrołkami na ciele, tiaaa to przynajmniej pewni będziecie, że mam artystów w domu.


- cemu nie masz tatuazy* - dopytywał młodszy, dosłownie wisząc nade mną.
- bo nie chcę - odpowiedziałam zgodnie z prawda, na co moja starsza latorośl stwierdziła
- nie bo nie chcesz, tylko bo uczysz dzieci i jak ty byś taka pobazgrana wyglądała, no jak, hm?

No cóż, prawdę Ci prawi ten mój syn, aczkolwiek nie do końca zgodną z rzeczywistością bo aktualnie nie pracuję :) (ale bardzo szukam, podkreślam, bardzo!) za to szybko doszukałam się plusów takich długopisowych tatuaży.
Wyobraźcie sobie nogi w niebieskawych bazgrołach...
Już?
No więc...   

"Kaj tam bydzie widać jakie hery, jo się wos pytom?"*

Ach, no i najważniejsze, teraz to ja jestem chodzącym arcydziełem ♥ 

Przyznam się wam, że mnie osobiście nie "kręci" tatuowanie swojego ciała, owszem nie powiem czasami "fajnie" to wygląda, ale to raczej nie moja estetyka, podoba mi się tylko u kogoś i w dodatku jak jest malutki i sensowny. Bo grawerowanie sobie na skórze imion dzieci, małżonków, psów czy innych zwierzy wydaje mi się bez sensu, aczkolwiek to tylko moje zdanie :)
Ciekawa jestem waszego?
Posiadacie na swoich ciałach tatuaże a może planujecie sobie zrobić?

* pisownia oryginalna 

P.S
Kochani od dzisiaj zostaje włączona weryfikacja obrazkowa w komentowaniu, ponieważ mój blog zalewa fala spamu, bywa że mam pod jednym postem po 15 wiadomości z tego gatunku, dlatego jest to dla mnie konieczność przynajmniej na jakiś czas do kiedy "robaczyska" nie zrozumieją, że już nic nie zdziałają. 
Mam nadzieję, że nie zniechęci was to do pozostawiania komentarzy :) Pozdrawiam ciepło!