Optimum nervosa

W obecnej sytuacji powinnam zacząć obstawiać „totka”. Może uda mi się trafić szóstkę a wtedy żadne zmartwienia mnie nie dosięgną… przynajmniej nie te dotyczącej strefy materialnej.

Przecież przy „milionach„ nie będę musiała się obawiać niczego i śmiało będę wołać „lustereczko, lustereczko… „ a ono pokaże mi prawdę po małej korekcie ust, podniesionych powiekach z piersią wypchaną silikonem.

Ech te marzenia… marzenia trochę nad wyraz, ale mam dzisiaj wisielczy humor.

Już nie będzie tak jak było, szlag trafił nasze plany.

Dopadło mnie optimum nervosa to takie określenie na chorobę toczącą nasz kraj... a mianowicie aby prosto wam to zobrazować powiem tak "jeden gościu (przeważnie ten "u koryta" na wiejskiej) zagarnia coś i ten drugi zwykły szaraczek owego TEGO nie dostanie" - wystarczająco zobrazowane?

Ja się was pytam, co się dzieje, co z tym krajem?

Wiecie, że na przestrzeni tych dwóch tygodni dowiedziałam się, że pare (tak właśnie kochani, nie jedna a parę) moich koleżanek traci pracę z dniem 1 kwietnia... ładne prima aprilis!

Czy my młodzi ludzie mamy jeszcze, czego szukać w tym kraju? W sumie, to nie wiem czy chcę usłyszeć odpowiedzi na swoje pytania.

Pocieszałam się tym, że zaświeciło wreszcie piękne słoneczko i rozlało się cudownym blaskiem nad miastem.

Zrobiłam małe porządki i aby odgonić „złe” myśli, zaczęłam się zastanawiać nad nowym wiosennym wystrojem mieszkania.

Muszę wprowadzić parę zmian jak na razie tylko przekładam z miejsca w miejsce, co niektóre rzeczy i wzdycham przy tym zrezygnowana…

Zupełnie nie mam ostatnio pomysłu na to moje skromne M.

Aby aż tak strasznie pesymistycznie nie kończyć pokażę wam kawałek nieba, jakie miałam przyjemność dzisiejszego dnia podziwiać. Kawałek nieba i mój kącik „z wami” 

Kochani, chciałam was jeszcze zaprosić do zakładki czwórkowe adopcje, może coś się wam spodoba...