Ku lepszemu...

Czy u was też tak pięknie świeci słońce?

Nas raczy ono swoją obecnością już od dwóch pełnych dni.

Cieszymy się nim i mimo wszystko staramy optymistycznie patrzeć w przyszłość – bo przecież musi być dobrze?

Wszystkim nam potrzebny jest porządny wypoczynek, chwile relaksu, bez martwienia się o przyszłość , zdrowie, pytania wciąż o sytuacje gospodarczą Polski…

Statystyki są pesymistyczne, wizje są pesymistyczne, relacje z ludźmi są z grubsza nasiąknięte pesymizmem, zgryzota, zawiścią i zazdrością, uciekamy więc przed tym jak tylko się da.

Może wyjedziemy gdzieś na kilka dni?

Oboje jesteśmy przemęczeni, potrzeba nam chwilowej zmiany, aby porządnie naładować wewnętrzne akumulatory i móc stawić czoła codzienności.

Dobrze, że maluchy nie muszą borykać się z takimi dylematami.

Jako rodzice staramy się zapewnić im bezpieczeństwo, wiele powodów do radości i poczucia, że są wyjątkowi i kochani.

Ciesząc oczy bezchmurnym niebem zauważyliśmy odlatujący gdzieś daleko samolot, wspólnie zastanawialiśmy się gdzie może lecieć?

- może do Afryki – krzyknął Borysek

- do Afryki, dlaczego akurat tam? – zapytałam,

- bo tam była babcia z dziadkiem

 - Może do Afryki synu… może tam gdzie słońce nie gaśnie na dłużej niż trwa noc.

Pogoda była naprawdę urokliwa, po chwili i nasze nastroje zrobiły się radosne, szukaliśmy pierwszych oznak wiosny i… sami zobaczcie, krokusy „dziko” rosnące, pierwsze pączki, bazie…

Wiosna kochani, wiosna nadchodzi a z nią miejmy nadzieję, siła i wiara na lepsze jutro! 

Czasami mówimy, że przez życie lepiej byłoby iść samotnie, czy aby na pewno, czy nie lepiej mieć wsparcie, kochających ludzi w około siebie?

Uważam, że nie ma większej bzdury niż mówienie, że życie w samotności jest cool! Przynosi tylko cisze, rozterki, dylematy i często zupełnie nie potrzebne refleksje... lepiej przez życie iść z kimś, kto nas kocha, mieć u boku rodzinę i dobrych ludzi, wtedy nie musi być tak ciężko...

Spacer się udał, gdzieś po drodze wiatr wydmuchał z nas te złe nastroje, dodał trochę rumieńców na twarzy a słońce tak pięknie uwidoczniło wszystkie kolory… 

Wróciliśmy do domu zmęczeni, ale ostatecznie w bardzo dobrych humorach. Rozprawialiśmy jeszcze przez chwilę o tym, co udało nam się znaleźć na spacerze, kilka „skarbów” schowaliśmy do naszej skrzyneczki i mogliśmy zacząć przygotowania do obiadu.

 Bo w życiu o to chodzi by móc je przeżywać razem, w miłości, szacunku w szczęściu i nieszczęściu, zdrowiu i chorobie, na dobre i na złe...

 - chodź mały... tu nie jest bezpiecznie - mówi starszy syn

- dobla, choćmy - odpowiada młodszy  *  tak, wiem pisownia oryginalna hihi