Pino, czyli słów kilka o małym, drewnianym/uszytym chłopcu

Jestem pewna, że większość z was dobrze zna małego, drewnianego kłamczuszka.
My jesteśmy właśnie na etapie czytania wieczorem przygód Pinokia.

Bajeczka ta, ma wielkie walory edukacyjne, wystarczy wczytać się w opowieść, robić odpowiednie przerywniki na chwile refleksji a dziecko samo podejmuje temat i zauważa analogię do własnych występków.
Mój łobuziak co chwilę woła :

- ojej mamo, ja też tak zrobiłem, też skłamałem, byłem niegrzeczny - czy ściszając nieco głos mówi - no i nie słuchałem rodziców!

Najważniejsze dla mnie w tym wszystkim jest to, że dostrzega, co autor książki chciał przekazać dzieciom a są nimi konsekwencje własnych czynów - niesłuchania rodziców oraz klarowność dobra i zła.

Mój starszak na co dzień wybiera do zabawy samochody, jazdę rowerem czy podziwianie walki deceptikonów z autobotami, jednak kiedy przytula głowę do poduszki lubi mieć przy sobie jakąś z jego ulubionych maskotek, no i właśnie do ulubieńców dołączył Pinokio zwany również Pino.

Powiem szczerze, że ten gościu z długim nosem mnie też jakoś tak całkiem magicznie przypadł do gustu ;)
Myślę, że za jakieś dwa, trzy dni skończymy czytanie "Pinokia" do snu, zastanawiam się już nad nową bajką i na razie nie mam pomysłu, może wy coś mi podpowiecie?

Pozdrawiam!