Julek, zaginiony brat Kajtka

- mamo, mamo a Kajtek ma brata! – wykrzyczał Borysek kreśląc coś po kartce

- jak to? – pytam go, podchodząc jednocześnie do biurka

- no zobacz, to Julek! – syn wskazał paluszkiem na pokracznego jegomościa o dość pokaźnym rozstawie oczu i krzywych zębach.

Generalnie Julek ma całkiem sympatyczną facjatę, pomyślałam.

- no i jak, uszyjesz go? – pyta moje dziecko

- ale synku mama nie za bardzo umie szyć, Kajtuś był małym wyjątkiem

- ale musisz go uszyć wiesz, bo on jest bratem Kajtka i Kajkowi będzie smutno. Ja przecież też mam braciszka!

Czasami nie ma rady na mojego synka.

Następnego dnia po ciężkim dniu, kiedy to pewna byłam, że moje dziecko zapomniało już o Julku nagle na blacie w kuchni znajduję skrawek materiału i … wycięty rysunek!

Śmiać mi się chciało i mimo dużego zmęczenia oraz późnej godziny, siadłam i uszyłam Kajtkowi tego, jeszcze niestworzonego brata.

Cóż, Julek ma wiele wad, jest nieforemny, trochę grubawy, ma lekkiego zeza i okropnie krzywe zęby, ale to bardzo sympatyczny gość i całkiem niespodziewanie stał się najlepszym przyjacielem mojego młodszego synka.

Tym sposobem pewnego ranka moje dzieci odnalazły zagubionego brata Kajtusia, ten dość niezwykły stworek, to Julek był, we własnej śmiesznej osobie.

P.S

Najzabawniejsze w tej mojej przygodzie z szyciem już nawet nie jest to, że ja zupełnie szyć nie umiem :), ale fakt, iż moja kochana siostrzenica, rówieśniczka mojego najmłodszego synka z utęsknieniem patrzy na Kajtka i Julka… chyba w związku z tym przyjdzie mi uszyć jeszcze niebieską panienkę…

Z całą pewnością powinnam poprosić kogoś o fachowy kurs szycia, no i dobrze, że nie wyrzuciłam tej starej piżamki :)