A se pomarudze, dzisiaj mi wolno!

Ten post będzie bardzo subiektywnym, mocno marudnym, generalnie opiewającym w liczby wywodem na temat stanu mej frustracji na stan rzeczy!
Nie wiadomo o co chodzi? To znaczy, że o pieniądze chodzi drodzy Państwo!

Furczy mi w płucach, kaszel powoduje odruch wymiotny a z nosa leje się katar, ale… ale musiałam, zmuszona załatwieniem na cito spraw urzędowych udać się do centrum miasta. I się udałam, ku swojej wielkiej niechęci.

Początkowo posilając się tabletkami, uzbrajając w cierpliwość i z zapasem dobrego humoru zasiadłam w służbowym aucie męża i niczym prawdziwa gwiazda powiedziałam małżonkowi gdzie ma moje szlachetne cztery litery zawieść.  

Towarzyszyły nam dobre humory. 

Jak widać na zdjęciach, mąż kazał mi chwalić się stworzoną broszką, nie zważając na moje protesty. Pozuje więc, nieśmiało unikając kontaktu wzrokowego :)

Kiedy w końcu dotarłam do urzędu, z werwa wkroczyłam na sale i zaniemogłam!

Okazało się, że wszyscy obecni, chcą usilnie do tego samego pokoju, co ja. 

W kolejce spędziłam (nie żartuje!!!) ok dwóch godzin. 

Mój względnie dobry humor, wspomagany tabletkami powoli przygasł. Pomyślałam jednak, że u lekarza będzie lepiej, w końcu dostanę receptę, wykupię leki, wyzdrowieję…

Owszem wizyta przebiegła dość szybko i sprawnie a Pan doktor wystawił mi receptę, jak się okazało w aptece na kwotę 97 zł, co wywołało u mnie atak duszącego kaszlu i pogłębiający się ponury nastój.

Zła na cenę, jaką przyszło mi zapłacić za leki, zła na stracony czas w kolejce w urzędzie, zła na pogodę, zła generalnie już na wszystko, mijając sklep z butami przypomniałam sobie, że przecież moi synowi nie mają butów na zbliżającą się zimę.

Wstąpiłam… i tak zostawiłam Pani ekspedientce łącznie 130 zł.

W planach miałam jeszcze odwiedzenie mojej księgarni i odebranie książki, którą zamówiłam. jak szaleć to na całego prawda? 

Tym razem z mojego portfela wyciekło ok. 35 zł.

Już miałam wracać do domu, kiedy idąc sobie spokojnie ulicą spotkałam koleżankę z dawnych lat, tak się rozgadałyśmy, że postanowiłyśmy wpaść na kawę do pobliskiej kawiarenki. 

Bilans ostateczny: Kawa 8 zł, ciastko 3,50. 

Po miłej rozmowie ze znajomą tym razem skacząc między kałużami zabrzęczał mój telefon. 

„Brzękiem” okazał się małżonek, który zakomunikował mi cyt. „ na kość przemarzłem i muszę się czymś rozgrzać, proszę wymyśl coś” wymyśliłam więc kolejną kawę za 8 zł, tym razem na wynos.

Lista żądań małżonka na tym się nie skończyła i za chwilę usłyszałam „ no i jeszcze 4 hamburgery z McDonalda… jakbyś mogła oczywiście” w ostateczności wzięłam 6. Dla męża 4 i chłopców po jednym. Wydałam na to coś ok. 18 zł (nie pamiętam czy są po 2 zł czy po 2,50 :D) 

Spotkaliśmy się ze ślubnym, obdarowałam go „śniadaniem” i postanowiłam odwiedzić jeszcze pasmanterię.

Mijając po drodze nowy dworzec przystanęłam na chwilę i zrobiłam mu kilka zdjęć zdjęć, niestety niektóre nie nadawały się zupełnie do jakiejkolwiek publikacji.

Zrobiłam także zdjęcia kilku urokom związanym z wielką modernizacją naszego ścisłego centrum.

Jako, że deszcz zaczął „siąpać” mocniej a wiatr hulał moimi zmierzwionymi włosami zaczęłam biec w kierunku pasmanterii i wchodząc tam zorientowałam się, że skończyły mi się chusteczki higieniczne, co zmusiło mnie do NATYCHMIASTOWEGO udania się po nie, w innym wypadku groziło „zielonymi” na płaszczu.

W aptece nr dwa zostawiłam aż 1 zł. W Pasmanterii, mimo, że drobiazgowo pozbyłam się 30 zł i spędziłam dobre 40 minut. Pozdrawiam Panią ekspedientkę :D 

Ok. godziny 14 mocno już zmęczona objawami choroby, pogodą, zirytowana do granic możliwości postanowiłam wrócić do domu.

Po drodze mąż przypomniał , że nasza lodówka jest pusta bo chorująca od poniedziałku małżonka nie zrobiła porządnych zakupów, co on oczywiście rozumie. 

Tym sposobem, więc "zaliczyliśmy" market po drodze kupując naprawdę kilka produktów spożywczych, pozbywając się 60 zł.

Dopiero po powrocie do domu zorientowałam się, że mój portfel jest szczuplejszy o … bagatela 391 zł. 

Nie żebym była skąpcem, albo przesadnie oszczędzała, ale naprawdę tak sobie myślę, że źle się dzieje w naszej Polsce.

W jeden dzień pozbyłam się prawie jednej trzeciej wypłaty co niektórych ludzi…

A za pasem zima…. Kurtki trzeba kupić, buty też, cieplejsze ciuchy, niech ci się przydarzy, że do tego przyjdzie jeszcze kupić coś ponad stan, chociażby leki, nagła wizyta u lekarza?

Rany, co z tymi cenami w Polsce? Co z wypłatami?

I tu, u siebie na blogu odpowiem Ci Ambiwalencjo na twojepytanie, czy da się wyżyć za 2,50 dziennie?

Moja odpowiedz brzmi … nie, zdecydowanie NIE!