Aut vincere aut mori

Ostatnim czasem żyję od zaliczenia do zaliczenia.

Głowa mi pęka w szwach od ilości materiału, jaką muszę opanować.

Mąż bacznie obserwuje mnie z boku i podśmiewa się z mojego zdenerwowania, z pufania przy kolejnym tekście i kiedy rozmawiając z koleżanką narzekam na swój straszny los!
Wiedział jednak, że jest jeden z przedmiotów, który nie tyle, że sprawia mi trudność, co jego prowadzący spędza mi sen z powiek.

Dzień przed zaliczeniem ze wspomnianego przedmiotu, denerwowałam się tak bardzo, że dostałam boleści żołądka. Widząc, co się ze mną dzieje, podszedł i zaczął wiązać mi na ręce jakiś sznurek…

- ej, co to jest  - zapytałam zaskoczona

- zobaczysz

Kiedy dokończył coś ziemnego dotknęło skóry na mojej ręce a oczom ukazał się fikuśny napis po łacinie „aut vincere aut mori”

- co to znaczy? Znam tylko ostatni człon

- w dosłownym znaczeniu albo zwyciężaj, albo giń! – odparł beztrosko

- zwyciężaj albo giń – powtórzyłam i dałam mężowi kuksańca w ramię

- masz być twarda! Dasz rade!

Ha, nie ma to jak uzyskać męskie wsparcie!

Na moje i jego szczęście przedmiot został przeze mnie zaliczony, niestety już myślę o tym, że będzie trwał jeszcze jeden semestr... więc czeka mnie kilka miesięcy nerwówki tuż przed TYMI zajęciami, potem finito!

Po weekendzie na uczelni, czas na powrót do szarej rzeczywistości, a szara rzeczywistość w wykonaniu poniedziałkowym wyglądała tak, że zawsze jestem zmuszona odgruzować mieszkanie.

Jak to jest, ja się pytam, że przy braku dzieciaków w domu, braku Pani domu a obecności samego męża no i ... Pana Kota bałagan sięga zienitu i ja później prawie płaczę jak widzę z czym przyjdzie mi się zmierzyć a mój małżonek ...

- przysięgam, nic nie robiłem!

No tak kochany nic nie robiłeś, bałagan sam się zrobił!

Ok, koniec psioczenia :)

Przy okazji generalnych porządków w pokoju chłopców pozbyłam się dużej poduchy SAKO, która w ostatnim czasie okropnie mi przeszkadzała ale za to zamieszkał z nami ślimaczek Gienio.

Gienia stworzyłam na prośbę mojego starszego synka, koniecznie miał być zielony i w sumie dobrze, dodaje kolorku, jest taki radosny przy tym i ... i wiosenny...  

Za oknem coraz częściej widać przebijające się przez ciężkie chmury słońce, i chociaż w moim mieście napadało ostatniej nocy śniegu to mój dom powoli zmienia swój wystrój na ten wiosenny i weselszy.

Kiedy w całym tym ferworze prawie wiosennych porządków, znalazłam już chwilę, ozdobiłam moje zwyczajne świece, tak by wyglądały na trochę mniej zwyczajne :), myślę, że nie jedna z was robi podobnie w domu.

Wystarczy tylko, trochę chęci, sznurek i koronka a nasza świeczka nabiera innego wyrazu!

 Na koniec pokażę wam jeszcze jedno zdjęcie, zdjęcie pasjonata modelarstwa - mojego męża, który właśnie składa kolejny śmigłowiec, tym razem... podobno Wessex UH.5

Mam nadzieję, że tą naszą pasję, kreatywność i pomysłowość, przeniesiemy też na nasze kochane dzieci.