Dwie strony medalu...

Dawno temu wspominałam, że do założenia bloga namówił mnie małżonek.
Wiedząc o moim wielkim zamiłowaniu do pisania, fotografii, o tym że w co bym się nie zaangażowała oddaję siebie w całości, zaproponował bym wszystko to połączyła i zaczęła pisać... tworzyć.

Tak zaczęła się moja przygoda z blogiem "Pod numerem czwartym" i trwa, jak na razie z powodzeniem do dzisiaj.

Przez cały okres prowadzenia "Pod czwórką" ani razu nie pomyślałam o tym, że być może kiedyś przyjdzie taki czas by to miejsce zamknąć, niestety teraz myślę o tym za często...


Dopadło mnie ogromne zmęczenie i to chyba nie blogiem ale niektórymi czytelnikami. 
Od półtorej roku wkładam wiele serca, w prowadzenie tego miejsca. Przez ten czas dostałam kilka naprawdę ciekawych propozycji współpracy, niektórych się podjęłam inne odrzucałam nie chcąc zbytnio komercjalizować bloga.
W miarę moich możliwości redaguję i dbam o szatę graficzną, "Pod czwórką" zna moja rodzina, znajomi a ostatnio dowiedziałam się nawet, że i parę moich wykładowczyń :)
Przeważnie spotykam się ze słowami uznania, opiniami o tym, że udało mi się stworzyć ciekawe miejsce, pełne inspiracji... Wszystko fajnie...Niestety są dwie strony medalu...

Ta druga nie jest już taka kolorowa.

Widzicie moi drodzy, pośród was są też tacy, którzy czytają mnie i komentują w niewybredny sposób bo albo ja mam "zajebiście dużo czasu" albo "nudzę się w domu" albo "w ogolę ze mną coś nie tak" i nie, nie są to osoby poznane w blogosferze, internecie, to osoby z mojego niedalekiego otoczenia.

To cena za jawne pisanie, za to że nie boje się pokazać tego co potrafię, że piszę szczerzę, że jestem... wygląda na to, że za szczęśliwa!
Kiedyś rozmawiając z Asią, w blogosferze znanej bardziej pod pseudonimie Klepsydra, wspomniałam o coraz większym zmęczeniu pewnymi sprawami i to ona powiedziała mi "To tzw POLACZYZM Wiolu!" 

"Sam nie robię nic ciekawego ale jak ty już coś robisz to cię obmówię, powieję ironią i zacznę sobie mówić jaki to ja zajebisty jestem bo obejrzałem kolejny odcinek "na wspólnej", jakiś superaśny reality show, nie to co ty - zajebiście widać nudzący się - osobnik i ta twoja "twórczość", potem poklepię swój wielki brzuch, założę gacie pod pachy, umaluję niedbale i obmówię wśród innych"


Widzicie, pewne mechanizmy w naszych głowach działają tak, że jeżeli tylko w naszym otoczeniu pojawia się osoba kreatywna, która swój wolny czas woli spędzać na czymś twórczym, ktoś kto potrafi przekazać w sposób pełen fascynacji, to co ma do powiedzenia a dodatkowo odnosi małe sukcesy, to mamy dwie ścieżki  wyboru albo z chęcią przebywamy z taką osobą i inspirujemy się jej kreatywnością, albo włącza się nam czerwona lampka zwana "zawiścią i zazdrością" wtedy pozostaje już tylko obmówić, wylać wiadro pomyj, ciskać piorunami i ziać nienawiścią.

 Tak, więc jestem zmęczona tą eskalacją Polaczyzmu, powiedziałabym bardzo zmęczona.
Chwilowo robię sobie pauzę, poza tym klaruje mi się kilkudniowy wyjazd, muszę odpocząć, naładować się pozytywnie i wtedy podejmę decyzję co do dalszych losów bloga "Pod numerem czwartym"

Wszystkie nowe szyjątka będę wrzucała pod zakładkę "czwórkowe adopcje" oraz na profil na FB - serdecznie zapraszam więc do śledzenia.

Przypominam także o trwającym u mnie Candy, chętnych odsyłam TUTAJ (klik).